Business Ownership – el

Τύποι Επιχειρηματικής Ιδιοκτησίας

Ένα βασικό πρώτο βήμα για κάθε επιχειρηματία είναι η δημιουργία μιας οργάνωσης που θα χρησιμοποιηθεί για να ξεκινήσει επίσημα το επιχειρηματικό ταξίδι, αλλά πολλοί νέοι επιχειρηματίες δυσκολεύονται να προσδιορίσουν τον καλύτερο τρόπο προόδου. Αυτοί είναι οι πιο κοινοί τρόποι οργάνωσης μιας επιχείρησης, από τους πιο απλούς μέχρι τους πιο σύνθετους.

1. Ατομική Επιχείρηση

Μια ατομική επιχείρηση είναι η πιο βασική μορφή επιχειρηματικής ιδιοκτησίας, όπου υπάρχει ένας μόνος ιδιοκτήτης που είναι υπεύθυνος για την επιχείρηση. Δεν είναι νομική οντότητα που διαχωρίζει τον ιδιοκτήτη από την επιχείρηση, πράγμα που σημαίνει ότι ο ιδιοκτήτης είναι υπεύθυνος για όλα τα χρέη και τις υποχρεώσεις της επιχείρησης σε προσωπικό επίπεδο. Αντί της ευθύνης αυτής, ο ιδιοκτήτης διατηρεί όλα τα κέρδη που προκύπτουν από την επιχείρηση. Αυτή η μορφή επιχειρηματικής ιδιοκτησίας είναι εύκολη και φθηνή στη δημιουργία και έχει λίγες κυβερνητικές ρυθμίσεις, καθιστώντας την μια πιο ευέλικτη μορφή ιδιοκτησίας με πλήρη έλεγχο κατά την κρίση του ιδιοκτήτη. Επιπλέον, τα κέρδη φορολογούνται μία φορά, και υπάρχουν ορισμένες φοροαπαλλαγές διαθέσιμες αν η επιχείρηση αντιμετωπίζει δυσκολίες. Οι ατομικές επιχειρήσεις συχνά περιορίζονται στους πόρους που μπορεί να φέρει ο ιδιοκτήτης στην επιχείρηση. Για αυτούς τους λόγους, οι ατομικές επιχειρήσεις είναι συχνά οι πιο κατάλληλες κατά τα πρώτα στάδια μιας επιχείρησης όπου ο ιδιοκτήτης έχει λίγα κεφάλαια/πόρους για να εργαστεί αλλά έχει επίσης λίγα χρέη να πληρώσει.

2. Συνεργασία

Οι συνεργασίες είναι μια μορφή επιχειρηματικής ιδιοκτησίας όπου δύο ή περισσότερα άτομα ενεργούν ως συνιδιοκτήτες. Υπάρχουν δύο μορφές συνεργασιών, οι οποίες είναι οι Γενικές Συνεργασίες και οι Περιορισμένες Συνεργασίες, που διακρίνονται κυρίως από την κάλυψη ευθύνης των ιδιοκτητών.  Σε μια γενική συνεργασία, όλοι οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης έχουν απεριόριστη ευθύνη στην επιχείρηση (το ίδιο με μια ατομική επιχείρηση). Για μια περιορισμένη συνεργασία, τουλάχιστον ένας από τους εταίρους έχει περιορισμένη ευθύνη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι προσωπικά υπεύθυνος για τα χρέη της επιχείρησης. Ανεξάρτητα από τον τύπο της συνεργασίας, είναι σχετικά εύκολες και φθηνές στη δημιουργία, έχουν λίγες κυβερνητικές ρυθμίσεις και φορολογούνται μόνο μία φορά, όπως μια ατομική επιχείρηση. Το πρόσθετο πλεονέκτημα μιας συνεργασίας είναι ο συνδυασμός γνώσης και πόρων που φέρνουν οι επιπλέον ιδιοκτήτες. Τα κέρδη πρέπει να μοιράζονται μεταξύ των ιδιοκτητών και υπάρχει πάντα η πιθανότητα να προκύψουν συγκρούσεις μεταξύ των εταίρων σχετικά με επιχειρηματικές αποφάσεις. Αυτός ο τύπος ιδιοκτησίας είναι συχνά χρήσιμος στα πρώτα στάδια της επιχείρησης όπου εμπλέκονται πολλοί άνθρωποι. Λόγω της μοιρασιάς των κερδών και των επιπλέον πόρων, αυτός ο τύπος ιδιοκτησίας αναμένεται συχνά να αποφέρει υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από μια ατομική επιχείρηση.

3. Εταιρείες

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα δύο παραδείγματα, οι εταιρείες είναι μια μορφή ιδιοκτησίας που είναι νομική οντότητα ξεχωριστή από τους ιδιοκτήτες της. Αυτό δημιουργεί περιορισμένη ευθύνη για όλους τους ιδιοκτήτες, αλλά έχει ως αποτέλεσμα διπλή φορολογία στα κέρδη (πρώτα ως εταιρικός φόρος εισοδήματος, στη συνέχεια ως προσωπικός φόρος εισοδήματος όταν οι ιδιοκτήτες εισπράττουν τα κέρδη τους). Οι εταιρείες τείνουν να έχουν πιο εύκολη πρόσβαση στη χρηματοδότηση από τους ατομικούς επιχειρηματίες ή τους εταίρους, σε μεγάλο βαθμό λόγω των μεγαλύτερων πηγών χρηματοδότησης που είναι διαθέσιμες σε αυτές, όπως η πώληση μετοχών. Ωστόσο, αυτό έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερες κυβερνητικές ρυθμίσεις για τις εταιρείες, όπως απαιτήσεις για πιο εκτενή τήρηση αρχείων. Επιπλέον, η δημιουργία μιας εταιρείας είναι πολύ πιο δύσκολη, απαιτώντας περισσότερους πόρους και κεφάλαια για να καλύψει τα έξοδα και να δημιουργήσει νομικά έγγραφα. Αυτή η μορφή ιδιοκτησίας είναι καλύτερα προσαρμοσμένη για ταχύτατα αναπτυσσόμενες ή ώριμες οργανώσεις που έχουν ιδιοκτήτες που αναζητούν περιορισμένη ευθύνη.

4. Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης

Μια μορφή επιχειρηματικής ιδιοκτησίας που φορολογείται όπως μια συνεργασία αλλά απολαμβάνει τα οφέλη της περιορισμένης ευθύνης όπως μια εταιρεία είναι μια “εταιρεία περιορισμένης ευθύνης”. Σε σύγκριση με μια εταιρεία, είναι πιο απλή στην οργάνωση και δεν υπόκειται σε διπλή φορολογία. Ταυτόχρονα, απολαμβάνει περισσότερη αξιοπιστία από μια συνεργασία ή ατομική επιχείρηση όταν πρόκειται για συγκέντρωση πόρων όπως το κεφάλαιο κίνησης. Δυστυχώς, αυτή η μορφή ιδιοκτησίας συνήθως προορίζεται για μια ομάδα επαγγελματιών όπως λογιστές, γιατροί και δικηγόροι.

5. Εταιρεία S

Ένας λιγότερο γνωστός τύπος ιδιοκτησίας, μια εταιρεία S είναι μια μορφή επιχειρηματικής ιδιοκτησίας που επιτρέπει στους ιδιοκτήτες της να αποφύγουν τη διπλή φορολογία επειδή η οργάνωση δεν υποχρεούται να πληρώνει εταιρικούς φόρους. Αντίθετα, όλα τα κέρδη ή οι ζημίες μεταφέρονται στους ιδιοκτήτες της οργάνωσης για να αναφερθούν στον προσωπικό τους φόρο εισοδήματος. Αυτή η μορφή ιδιοκτησίας επιτρέπει περιορισμένη ευθύνη, παρόμοια με μια εταιρεία, αλλά χωρίς τη διπλή φορολογία. Τα μειονεκτήματα της ειδικής φύσης αυτής της οργάνωσης είναι το αυξημένο επίπεδο κυβερνητικών ρυθμίσεων και οι περιορισμοί στον αριθμό και τον τύπο των μετόχων που μπορεί να έχει. Αυτός ο τύπος ιδιοκτησίας χρησιμοποιείται στη ώριμη φάση του κύκλου ζωής μιας επιχείρησης και συχνά από ιδιωτικές οργανώσεις λόγω των περιορισμών στην ιδιοκτησία.

6. Franchise

Η εκχώρηση δικαιωμάτων franchise είναι μια μορφή ιδιοκτησίας πολύ διαφορετική από αυτές που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Αυτή η μορφή ιδιοκτησίας επιτρέπει σε έναν δικαιοδόχο να δανειστεί το επιχειρηματικό μοντέλο και το εμπορικό σήμα του δικαιοπαρόχου για μια καθορισμένη περίοδο. Έρχεται με μια λίστα πλεονεκτημάτων που περιλαμβάνουν: εκπαίδευση σχετικά με το πώς να λειτουργήσετε το franchise σας, συστήματα και τεχνολογίες για τις καθημερινές λειτουργίες, καθοδήγηση σχετικά με το μάρκετινγκ, τη διαφήμιση και άλλες επιχειρηματικές ανάγκες, και ένα δίκτυο ιδιοκτητών franchise για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους.

Τα κύρια μειονεκτήματα αυτής της δομής ιδιοκτησίας είναι τα τέλη franchising, οι δικαιώματα επί των πωλήσεων ή των κερδών και οι αυστηροί περιορισμοί για τη διατήρηση της ιδιοκτησίας. Οι ιδιοκτήτες franchise έχουν επίσης περιορισμένο έλεγχο στους προμηθευτές από τους οποίους μπορούν να προμηθευτούν, και υποχρεώνονται να συμβάλλουν σε ένα ταμείο μάρκετινγκ για το οποίο έχουν λίγες δυνατότητες ελέγχου. Εάν ένας franchisee θέλει να πουλήσει την επιχείρησή του, ο franchisor πρέπει να εγκρίνει τον νέο αγοραστή. Παρά αυτά τα μειονεκτήματα, τα franchises είναι εξαιρετικά για τους ιδιοκτήτες που αναζητούν μια «έτοιμη λύση» για να αποκτήσουν τη δική τους επιχείρηση.

7. Συνεταιρισμός

Οι συνεταιρισμοί είναι οργανώσεις που ανήκουν και ελέγχονται από μια ένωση μελών. Αυτή η μορφή ιδιοκτησίας επιτρέπει μια πιο δημοκρατική προσέγγιση στον έλεγχο, όπου κάθε μετοχή έχει την ίδια αξία ψήφων, παρόμοια με μια εταιρεία με κοινές μετοχές. Προσφέρει επίσης περιορισμένη ευθύνη στους ιδιοκτήτες της και ίση κατανομή κερδών με βάση το ποσοστό ιδιοκτησίας. Δυστυχώς, η δημοκρατική προσέγγιση στη λήψη αποφάσεων έχει ως αποτέλεσμα μια μεγαλύτερη διαδικασία λήψης αποφάσεων, καθώς απαιτείται η συμμετοχή όλων των μελών της ένωσης. Μπορεί επίσης να προκύψουν συγκρούσεις μεταξύ των μελών που μπορούν να έχουν σημαντική επίδραση στην αποδοτικότητα της επιχείρησης. Οι συνεταιρισμοί χρησιμοποιούνται συχνά όταν άτομα ή επιχειρήσεις αποφασίζουν να συγκεντρώσουν πόρους για να επιτύχουν έναν κοινό στόχο ή να ικανοποιήσουν μια κοινή ανάγκη, όπως οι ανάγκες απασχόλησης ή μια υπηρεσία παράδοσης.

Δοκιμασία Γνώσεων