GAAP – Assets – el

GAAP – Λογιστική για τα Περιουσιακά Στοιχεία

Πτυχές των Περιουσιακών Στοιχείων

Πόσο αξίζει κάποιος; Ένας τρόπος να το σκεφτεί κανείς θα μπορούσε να είναι να προσθέσει τα περιουσιακά στοιχεία, ή οτιδήποτε κατέχει ένα άτομο που έχει χρηματική αξία. Πρώτα, σκεφτείτε καθημερινά αντικείμενα όπως μετρητά, ένα αυτοκίνητο, έναν υπολογιστή και ίσως χρήματα που είναι αποθηκευμένα σε έναν λογαριασμό ταμιευτηρίου ή επένδυσης. Ωστόσο, υπάρχουν και λιγότερο προφανή αντικείμενα που πρέπει να συμπεριληφθούν. Τι θα γινόταν αν κάποιος δάνεισε σε έναν φίλο 20 δολάρια και αυτός/αυτή υποσχέθηκε να τα επιστρέψει την επόμενη Παρασκευή; Υποθέτοντας ότι μπορούν να εμπιστευτούν αυτό το άτομο να τους επιστρέψει τα χρήματα, αυτά τα 20 δολάρια θα πρέπει επίσης να συμπεριληφθούν στη λίστα των περιουσιακών στοιχείων.

Οι επιχειρήσεις συνήθως έχουν κάποια παρόμοια περιουσιακά στοιχεία με τα άτομα (μετρητά, εξοπλισμός, επενδύσεις, κ.λπ.) και κάποια διαφορετικά (αποθέματα, εργοστάσια παραγωγής και τα παρόμοια). Η διαφορά είναι ότι οι εταιρείες υποχρεούνται σύμφωνα με τα GAAP να τηρούν αρχείο των περιουσιακών τους στοιχείων σε σχέση με τις απαιτήσεις χρέους και μετοχικού κεφαλαίου στον ισολογισμό. Τα περιουσιακά στοιχεία είναι το πρώτο συστατικό στην ουσιαστική λογιστική εξίσωση:

Περιουσιακά Στοιχεία = Υποχρεώσεις + Μετοχικό Κεφάλαιο

Σε αυτό το άρθρο, θα καλύψουμε αρκετούς σημαντικούς κανόνες και πράγματα που πρέπει να εξεταστούν από την πλευρά των περιουσιακών στοιχείων της εξίσωσης.

Λογαριασμοί Εισπρακτέοι

Στον σημερινό επιχειρηματικό κόσμο, γίνεται ολοένα και πιο σπάνιο οι πελάτες να πληρώνουν με μετρητά. Αυτό έχει νόημα για λόγους ευκολίας—είναι πολύ πιο εύκολο να περάσεις μια πιστωτική κάρτα για να πληρώσεις για φαγητό παρά να κουβαλάς μετρητά για τα πάντα. Στο τέλος του μήνα, μπορεί κανείς να πληρώσει γρήγορα τους λογαριασμούς της πιστωτικής κάρτας χρησιμοποιώντας τα χρήματα που κέρδισε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Για μια επιχείρηση που έχει πολλές και πολύ μεγαλύτερες πληρωμές, η χρήση πιστωτικής κάρτας είναι αναγκαία.

Όταν ένας πελάτης πληρώνει για αγαθά ή υπηρεσίες χρησιμοποιώντας μετρητά, η επιχείρηση μπορεί αμέσως να καταγράψει αυτά τα μετρητά ως περιουσιακό στοιχείο. Αν ο πελάτης πληρώσει με πίστωση, η επιχείρηση δεν μπορεί να καταγράψει μετρητά που δεν έχει λάβει. Αντίθετα, καταγράφει τη συναλλαγή ως λογαριασμούς εισπρακτέους.

Ας πούμε ότι διαχειρίζομαι ένα κατάστημα παγωτού και κάνω 50.000 δολάρια σε πωλήσεις μετρητών συν 50.000 δολάρια σε πωλήσεις με πίστωση. Η καταχώρηση στο ημερολόγιο θα είναι ως εξής:

Ανακτήσιμες Λογαριασμοί

Το δύσκολο κομμάτι είναι ότι υπάρχει πιθανότητα κάποιοι από αυτούς τους πελάτες να μην πληρώσουν. Συνήθως, οι εταιρείες κάνουν την υπόθεση ότι ένα ποσοστό των λογαριασμών εισπρακτέων τους θα παραμείνει απλήρωτο και το λογαριάζουν χρησιμοποιώντας κάτι που ονομάζεται παροχή για αμφίβολους λογαριασμούς.

Είναι ευθύνη της επιχείρησης να εκτιμήσει το ποσοστό των λογαριασμών εισπρακτέων που θα παραμείνουν απλήρωτοι. Αν πιστεύω ότι το 2% των πελατών μου στο παγωτό δεν θα πληρώσουν, θα πάρω το 2% * $50,000 για να πάρω $1,000 που θα πάει στην παροχή για αμφίβολους λογαριασμούς. Η καταχώρηση στο ημερολόγιο θα είναι ως εξής:

Δεδομένου ότι η παροχή για αμφίβολους λογαριασμούς μετράει κατά των λογαριασμών εισπρακτέων, την πιστώνουμε και χρεώνουμε “έξοδα κακών χρεών”, υποθέτοντας εκ των προτέρων ότι $1,000 από τις πληρωμές μου δεν θα έρθουν τελικά στην επιχείρησή μου.

Αυτή η πρώτη καταχώρηση είναι απλώς μια εκτίμηση. Κατά τη διάρκεια του έτους, αν μάθω ότι ένας πελάτης πραγματικά δεν θα μπορέσει να πληρώσει για την αγορά των 200 δολαρίων του (δηλαδή αν πτώχευσε και δεν μπορεί να αποπληρώσει κανέναν από τους λογαριασμούς της πιστωτικής του κάρτας), πρέπει να κάνω μια διαφορετική καταχώρηση στο ημερολόγιο για να διαγράψω πραγματικά τους λογαριασμούς εισπρακτέους:

Αυτό θα φέρει το τρέχον υπόλοιπο στους λογαριασμούς εισπρακτέους στα $49,800. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, η εταιρεία θα διαγράψει όλους τους ανακτήσιμους λογαριασμούς που προκύπτουν, και την επόμενη χρονιά θα χρειαστεί να κάνουμε μια νέα εκτίμηση και καταχώρηση για να ανανεώσουμε την παροχή για αμφίβολους λογαριασμούς.

Αποθέματα

Τα αποθέματα είναι το μέρος των περιουσιακών στοιχείων που κρατά μια εταιρεία για να πουλήσει στους πελάτες—το παγωτό αυτό καθαυτό στο παράδειγμά μου. Τα αποθέματα είναι ένα από τα πιο σημαντικά περιουσιακά στοιχεία που πρέπει να διαχειριστεί κανείς όσον αφορά τη λειτουργία μιας εταιρείας λόγω των προβλημάτων που μπορεί να προκαλέσουν. Αν μια εταιρεία δεν έχει αρκετά αποθέματα, θα εξαντληθεί το προϊόν που μπορεί να πουλήσει στους πελάτες και θα θυσιάσει πολύτιμα έσοδα. Ωστόσο, η διατήρηση υπερβολικών αποθεμάτων μπορεί να κοστίσει πολλά χρήματα σε έξοδα αποθήκευσης. Η εξισορρόπηση είναι ζωτικής σημασίας για να διατηρηθεί μια εταιρεία σε ομαλή και κερδοφόρα λειτουργία.

Για να επιτευχθεί αυτή η ισορροπία, η ροή των αποθεμάτων πρέπει να παρακολουθείται και να αναλύεται προσεκτικά. Στη λογιστική, υπάρχουν τρεις βασικές μέθοδοι για να παρακολουθείται η ροή των αποθεμάτων: FIFO, LIFO και σταθμισμένος μέσος όρος—θα συζητήσουμε πώς να χρησιμοποιήσουμε κάθε μέθοδο. Ας πούμε ότι η επιχείρηση παγωτού μου κρατά τα εξής αποθέματα στο πρώτο τρίμηνο του 2017:

Συνολική Αξία Αποθέματος– $2,675

Στις 1^η Απριλίου, η επιχείρηση πουλά 200 μονάδες παγωτού. Πόσο αναγνωρίζεται ως κόστος πωληθέντων; Εξαρτάται από τη μέθοδο που χρησιμοποιείται:

FIFO—Πρώτα μέσα, πρώτα έξω

Με την FIFO, οι πρώτες μονάδες αποθέματος που αγοράστηκαν είναι επίσης οι πρώτες που αναγνωρίζονται ως πωληθέντες. Κάθε φορά που καταγράφεται μια πώληση, το κόστος των πωληθέντων αγαθών υπολογίζεται με βάση το κόστος των παλαιότερων μονάδων στο απόθεμά μας. Σε αυτό το παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσουμε πρώτα τις 100 μονάδες που αγοράστηκαν τον Ιανουάριο και στη συνέχεια, όταν εξαντληθεί αυτό το απόθεμα, θα προσθέσουμε άλλες 100 μονάδες από τον Φεβρουάριο (το δεύτερο παλαιότερο απόθεμα).

Αφαιρέστε $1100 από το προηγούμενο υπόλοιπο αποθέματος των $2675 για να αποκτήσετε τη νέα αξία των $1575.

LIFO—Τελευταίο μέσα, πρώτο έξω

Η LIFO είναι ακριβώς το αντίθετο; οι νεότερες μονάδες αποθέματος βγαίνουν πρώτες. Θα χρησιμοποιήσουμε όλες τις 150 μονάδες που αγοράσαμε τον Μάρτιο, με τις υπόλοιπες 50 να προέρχονται από την παρτίδα του Φεβρουαρίου.

Όταν αφαιρέσουμε τα $1275 από τα $2675 στο απόθεμά μας, το νέο υπόλοιπο είναι $1400. Παρατηρήστε ότι επειδή οι τιμές του παγωτού αυξάνονταν, το κόστος πωληθέντων αγαθών LIFO ήταν υψηλότερο από το ποσό FIFO.

Σταθμισμένος Μέσος Όρος

Αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει μια διαφορετική διαδικασία. Πριν κάνουμε οτιδήποτε, πρέπει να υπολογίσουμε το σταθμισμένο μέσο κόστος του αποθέματός μας. Αυτό γίνεται διαιρώντας το συνολικό ποσό του αποθέματος που αγοράστηκε με τον συνολικό αριθμό μονάδων.

Στη συνέχεια, απλώς τιμολογούμε τις μονάδες που πωλήθηκαν με αυτό το σταθμισμένο μέσο κόστος. 150 μονάδες στα $5.94 η καθεμία έρχονται σε κόστος πωληθέντων αγαθών $1188, το οποίο μεταφράζεται σε υπόλοιπο $1487 που απομένει στο απόθεμα. Η μέθοδος σταθμισμένου μέσου όρου θα οδηγήσει πάντα σε κόστος πωληθέντων αγαθών μεταξύ των επιπέδων που παράγονται από τις μεθόδους FIFO και LIFO.

Επιλογή Μεθόδου Αποθέματος

Πώς αποφασίζουν οι εταιρείες ποια μέθοδο αποθέματος να χρησιμοποιήσουν; Εξαρτάται τόσο από την εταιρεία όσο και από την τάση τιμών του αποθέματος που εμπλέκεται. Για τους σκοπούς αυτού του άρθρου, θα υποθέσουμε ότι οι τιμές αυξάνονται. Αυτό είναι συνήθως το γεγονός, λόγω των επιπτώσεων του πληθωρισμού.

Η επιχειρηματολογία για τη χρήση FIFO σε ένα περιβάλλον αυξανόμενων τιμών είναι ότι αντιπροσωπεύει καλύτερα την αξία των αγαθών που κρατούνται στο απόθεμα. Η αφαίρεση του παλαιότερου αποθέματος (το οποίο έχει το χαμηλότερο κόστος) αφήνει προϊόντα που αγοράστηκαν πιο πρόσφατα και ταιριάζουν καλύτερα με την τρέχουσα αγοραία αξία. Αυτό μεταφράζεται σε μια τελική αξία αποθέματος που είναι μια πιο ακριβής αναπαράσταση. Επιπλέον, η εφαρμογή της FIFO θα αυξήσει το καθαρό εισόδημα επειδή θα έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερο κόστος πωληθέντων αγαθών. Αυτό θα μπορούσε να είναι ευνοϊκό για έναν διευθυντή που βρίσκεται υπό πίεση να παράγει ισχυρά κέρδη βραχυπρόθεσμα ή για κάποιον που χρειάζεται έναν ισχυρό αριθμό για να εντυπωσιάσει νέους επενδυτές.

Ωστόσο, πολλές εταιρείες στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν LIFO. Παρά το γεγονός ότι δεν αντιπροσωπεύει μια ακριβή αξία αποθέματος, το σύστημα LIFO έχει το πλεονέκτημα της μείωσης του τρέχοντος καθαρού εισοδήματος και της μείωσης της φορολογικής υποχρέωσης μιας εταιρείας. Με την ουσιαστική υπερβολική αναφορά του κόστους πωληθέντων αγαθών, οι εταιρείες είναι σε θέση να μειώσουν τα φορολογητέα κέρδη τους και να εξοικονομήσουν σημαντικά φόρο εισοδήματος χωρίς πραγματικά οικονομικά μειονεκτήματα. Υπήρξε κάποια συζήτηση για την κατάργηση της LIFO ως αποδεκτής λογιστικής μεθόδου, αλλά προς το παρόν είναι μια αγαπημένη – ειδικά σε επιχειρήσεις που είναι ευαίσθητες στον πληθωρισμό, όπως το πετρέλαιο, ο χαλκός και τα χημικά.

Δοκιμασία